wlókna szlakowe odmózgowiowe

Zarówno włókna szlakowe odmózgowiowe, jak i domózgowiowe nie leżą w rozproszeniu, lecz skupiajÄ… we wiÄ…zki, mniej lub wiÄ™cej grube, zwane potocznie-szlakami nerwowymi. PosiadajÄ… one stale miejsca w istocie biaÅ‚ej. WiÄ™kszÄ… część istoty biaÅ‚ej rdzenia stanowiÄ… szlaki domózgowiowe, umożliwiajÄ…ce wywieranie wpÅ‚ywu przez rdzeÅ„ wraz ze zwojami rdzeniowymi na mózgowie i szlaki odmózgowiowe, uzgadniajÄ…ce dziaÅ‚alność rdzenia pod wpÅ‚ywem nakazów, dochodzÄ…cych od mózgowia. Systematyka szlaków nerwowych przedstawia siÄ™ nastÄ™pujÄ…co . Powrózek grzbietowy (funiculus dorsalis) jest w przeważajÄ…cej swej części wypeÅ‚niony – szlakiem zwojowym, który dzielimy na część przyÅ›rodkowÄ…, zwanÄ… – pÄ™czkiem smukÅ‚ym (fasciculus gracilis s. Continue reading „wlókna szlakowe odmózgowiowe”

charakter odruchów

DziÄ™ki powyższemu, cechÄ… odruchu jest szybkość reakcji, uniezależnionej od woli i zazwyczaj brak dojÅ›cia podniety do Å›wiadomoÅ›ci. Poza tym w odruchu uderza: automatyzm, stereotypowość odpowiedzi ruchowej na podnietÄ™ czuciowÄ…, oraz charakter obronny caÅ‚ego przejawu Szerokie rozpowszechnienie przejawów odruchowych wÅ›ród wszystkich krÄ™gowców, od ryb poczÄ…wszy, a na czÅ‚owieku skoÅ„czywszy, każe wnosić, że tego rodzaju czynnoÅ›ci ukÅ‚adu nerwowego sÄ… objawami rodowo głęboko zakorzenionymi, które muszÄ… znajdować zastosowanie w b. różnorodnych okolicznoÅ›ciach życiowych. Ze tak jest istotnie, dowodem może być chociażby to, że i w rozwoju osobniczym najwczeÅ›niejszymi uzewnÄ™trznieniami dziaÅ‚alnoÅ›ci ukÅ‚. nerwowego sÄ… wÅ‚aÅ›nie odruchy, do których dopiero później dołączajÄ… siÄ™ przejawy inne, bardziej zawiÅ‚e. Continue reading „charakter odruchów”

odruch wywoluje odruch

W ukÅ‚adzie nerwowym oÅ›rodkowym, a w danym przypadku w jego odcinku rdzeniowym, chodzi wiÄ™c o takie powiÄ…zanie poszczególnych narzÄ…dów, aby praca mogÅ‚a być wykonana najlepiej i najszybciej. Tym zadaniem jest obarczony-ukÅ‚ad skojarzeniowy, reprezentowany przez neurony o różnej dÅ‚ugoÅ›ci wypustek. Posiada on inne jeszcze, nie mniej ważne zadanie: oto, wprawiajÄ…c w stan czynny dużą ilość uwspółzależnionych neuronów, umożliwia powstanie caÅ‚ego szeregu odruchów, powiÄ…zanych ze sobÄ… przyczynowo, które nazywamy –łaÅ„cuchami odruchowymi. W takim Å‚aÅ„cuchu jeden odruch wywoÅ‚uje odruch nastÄ™pny i proces ten trwa dalej, dopóki nie zostanie dokonana pewna czynność, niekiedy b. zawiÅ‚a (np. Continue reading „odruch wywoluje odruch”

wydalanie potu

Z braku miejsca ograniczÄ™ siÄ™ tylko do wyliczenia tych wpÅ‚ywów. A wiÄ™c oÅ›rodek współczulny rdzeniowy, bÄ™dÄ…cy sumÄ… wszystkich jÄ…der współczulnych rdzenia, zawiaduje: zwężaniem naczyÅ„ krwionoÅ›nych (rasoconstrictio l), wydalaniem potu (perspiratio l) i stroszeniem uwÅ‚osienia (piloarrectio ), co biorÄ…c ogólnie ma, oczywiwiÅ›cie, duże znaczenie w regulacji temperatury ciaÅ‚a. Poza tym podrażnienie oÅ›rodka rdzeniowego powoduj e: zwiÄ™kszenie przemiany materii, rozszerzenie Å›wiatÅ‚a oskrzeli, przyÅ›pieszenie akcji serca, zahamowanie perystaltyki i czynnoÅ›ci wydzielniczych przewodu pokarmowego, pobudzenie funkcji wydzielniczej nadnerczy i tarczycy i wreszcie wstrzymanie moczu. Należy przypuszczać, że wpÅ‚yw na oskrzela (a zatem dostÄ™p do pÅ‚uc powietrza) i na inne wymienione powyżej narzÄ…dy odbywa siÄ™ przy pomocy kilku odrÄ™bnych jÄ…der, na razie jednak zdoÅ‚ano wyosobnić tylko dwa takie oÅ›rodki. SÄ… to: – oÅ›rodek rzÄ™skowo-rdzeniowy (centrum cilio-spinalej umieszczony u Hominidae na poziomie C VII – Th II i kierujÄ…cy rozszerzaniem źrenicy (dilatatio pupillae) oraz –oÅ›rodek sercowy (centrum cardiacum. Continue reading „wydalanie potu”

Z odcinkiem piersiowo-ledzwiowym pnia wspólczulnego stoja w zwiazku w jamie brzusznej trzy wielkie skupienia zwojowe

Z odcinkiem piersiowo-lÄ™dźwiowym pnia współczulnego stojÄ… w zwiÄ…zku w jamie brzusznej trzy wielkie skupienia zwojowe, ujmowane pod nazwami: – zwoju trzewnego lub półksiężycowego (gn. coeliacum: s. semilunare) – zwoju krezkowego przedniego (gn. mesentericum, ant. ) i zwoju klezkowego tylnego(gn. Continue reading „Z odcinkiem piersiowo-ledzwiowym pnia wspólczulnego stoja w zwiazku w jamie brzusznej trzy wielkie skupienia zwojowe”

wlókna zwezajace naczynia wszystkich trzew jamy brzusznej

Na ukÅ‚ad jelitowy dziaÅ‚a ukÅ‚ad współczulny i przywspółczulny , przy czym pierwszy z nich hamuje motorykÄ™ jelita, drugi zaÅ› jÄ… pobudza. PowracajÄ…c do charakterystyki n. trzewnego wiÄ™kszego (co poniekÄ…d rzuci również Å›wiatÅ‚o i na jego pochodne pod postaciÄ… splotu Å›ledzionowego, żołądkowo-jelitowego i splotu wÄ…trobnego, należy zaznaczyć, że zawiera on włókna zwężajÄ…ce naczynia wszystkich trzew jamy brzusznej (rasoconstrictio abdominie f), włókna hamujÄ…ce wydzielanie gruczołów trawiennych, włókna pobudzajÄ…ce wydzielanie adrenaliny przez nadnercza, włókna hamujÄ…ce perystaltykÄ™ żołądkowo-jelitowÄ…, włókna czuciowe żołądkowo-jelitowe (przeciÄ™cie n. trzewnego wiÄ™kszego powoduje znieczulenie przewodu pokarmowego), włókna powodujÄ…ce skurcz Å›ledziony (w wyniku czego zapas krwi przedostaje siÄ™ do krwiobiegu ogólnego), włókna dowÄ…trobne, przyÅ›pieszajÄ…ce rozpad glikogenu (wpÅ‚yw glikogenolityczny) itd. N. Continue reading „wlókna zwezajace naczynia wszystkich trzew jamy brzusznej”

Przedłużone stosowanie dabigatranu, warfaryny lub placebo w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej AD 8

Oszacowane oszacowanie punktowe wynoszące 1,0% dla warfaryny i 1,4% dla dabigatranu można porównać z annualizowanymi oszacowaniami punktowymi w poprzednich badaniach przedłużonego leczenia warfaryną (zakres od 0,7% do 5,0%) 5,6,16-18 lub z użyciem leków eksperymentalnych (ximelagatran, 1,3%, mała dawka warfaryny, 1,9% do 2,6% i rywaroksaban, 1,9%) 6-9 Skorygowany margines nieinferatywności dla współczynnika ryzyka 2,85 jest duży, ponieważ pozwala na zwiększenie ryzyka przez czynnik prawie 3 do zaakceptowania jako noninferior. Jest to ograniczenie projektu badania. Jednak duże marginesy nieinferancji zostały wstępnie określone w badaniach krótkotrwałego leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej za pomocą dabigatranu (2,75), 5,6,16-18 rywaroksabanu (2,0), 5,6,16-18 i idraparinuksa (2,0) .5 6,16-18 Skuteczność dabigatranu w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka, 0,08; 95% CI, 0,02 do 0,25) jest tej samej wielkości co skuteczność rywaroksabanu w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka, 0,18; 95% CI, 0,09 do 0,39) 9 oraz warfaryny w porównaniu z placebo lub kontrolą (iloraz szans, odpowiednio 0,05 i 0,11) .5,18 Korzyści z przedłużonego leczenia dabigatranem utrzymywały się w ciągu 12 miesięcy wydłużonego okresu obserwacji po odstawieniu badanego leku. Ryzyko klinicznie istotnego krwawienia z dabigatranem w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka, 2,9; 95% CI, 1,5 do 5,6) jest podobne jak w przypadku rywaroksabanu w porównaniu z placebo (współczynnik ryzyka, 5,2; 95% CI, 2,3 do 11,7) .9
CzÄ™stość wystÄ™powania ostrych incydentów wieÅ„cowych byÅ‚a wiÄ™ksza w przypadku dabigatranu niż w przypadku warfaryny, bez znaczÄ…cej różnicy w tych zdarzeniach miÄ™dzy dabigatranem i placebo. Continue reading „PrzedÅ‚użone stosowanie dabigatranu, warfaryny lub placebo w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej AD 8”

Przedłużone stosowanie dabigatranu, warfaryny lub placebo w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej AD 7

Skuteczność i bezpieczeÅ„stwo wyników w badaniu kontrolnym placebo. Pierwotny wynik skutecznoÅ›ci zostaÅ‚ potwierdzony przez główne rozpoznanie u 3 pacjentów (0,4%) w grupie otrzymujÄ…cej dabigatran iu 37 pacjentów (5,6%) w grupie placebo. Współczynnik hazardu z dabigatranem w czasie do pierwszego zdarzenia pierwszorzÄ™dowego wynosiÅ‚ 0,08 (95% CI, 0,02 do 0,25; P <0,001) (Tabela 3 i Figura 1B). Nie wykazano istotnych różnic w skutecznoÅ›ci leczenia wedÅ‚ug wczeÅ›niej okreÅ›lonych podgrup (ryc. Continue reading „PrzedÅ‚użone stosowanie dabigatranu, warfaryny lub placebo w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej AD 7”

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania wismodegibu w zaawansowanym raku podstawnokomórkowym AD 6

Trzech pacjentów nie miaÅ‚o pomiarów, a nie można byÅ‚o ocenić w celu oceny najlepiej potwierdzonej odpowiedzi; dane z tych 4 pacjentów zostaÅ‚y wyłączone z tej liczby. Panel B przedstawia wykres wodospadu maksymalnego kurczenia siÄ™ guza przed progresjÄ…, zgodnie z ocenÄ… niezależnego przeglÄ…du, u 63 pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem podstawnokomórkowym, którzy zostali włączeni do analizy skutecznoÅ›ci. W przypadku pacjentów ze zmianami docelowymi, które oceniano tylko przez pomiar wymiaru widocznego z zewnÄ…trz, maksymalny pokazany skurcz nowotworu opiera siÄ™ na wymiarze widzialnym z zewnÄ…trz. W przypadku pacjentów, którzy również zostali poddani ocenie radiologicznej, wykres wodospadu pokazuje podejÅ›cie oceniajÄ…ce, które zapewnia wiÄ™kszÄ… redukcjÄ™ procentowÄ… (albo ocenÄ™ radiograficznÄ…, albo pomiar wymiaru widocznego z zewnÄ…trz). Continue reading „Skuteczność i bezpieczeÅ„stwo stosowania wismodegibu w zaawansowanym raku podstawnokomórkowym AD 6”

Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania wismodegibu w zaawansowanym raku podstawnokomórkowym AD 8

Uznaje siÄ™, że jeden pacjent uzyskaÅ‚ częściowÄ… odpowiedź, zgodnie z niezależnym przeglÄ…dem i badaczem terenu. Mediana czasu trwania odpowiedzi w grupie pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem podstawnokomórkowym wynosiÅ‚a 7,6 miesiÄ…ca (zakres od 1,0 do 12,9), wedÅ‚ug niezależnego przeglÄ…du i 7,6 miesiÄ…ca (zakres od 1,4 do 16,6), wedÅ‚ug badaczy terenowych oceny. Od punktu odciÄ™cia danych mediana przeżycia wolnego od progresji wynosiÅ‚a 9,5 miesiÄ…ca (95% CI, 7,4 do 11,9), wedÅ‚ug niezależnego przeglÄ…du i 11,3 miesiÄ…ca (95% CI, 9,5 do 16,8), wedÅ‚ug badaczy oceny; dane dotyczÄ…ce caÅ‚kowitego przeżycia nie byÅ‚y dojrzaÅ‚e. Ogólnie rzecz biorÄ…c, próbki biopsyjne od 34 z 63 pacjentów (54%) w tej grupie nie wykazaÅ‚y resztkowego raka podstawnokomórkowego w żadnych docelowych zmianach; tych 34 pacjentów obejmowaÅ‚o pacjentów z potwierdzonÄ… odpowiedziÄ…, wedÅ‚ug niezależnego przeglÄ…du lub oceny badacza, a także pacjentów ze stabilnÄ… lub postÄ™pujÄ…cÄ… chorobÄ…. Continue reading „Skuteczność i bezpieczeÅ„stwo stosowania wismodegibu w zaawansowanym raku podstawnokomórkowym AD 8”